کد مطلب:68616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
پس از غصب خلافت، امیرالمؤمنین علیه السلام دائماً با ابوبكر و عمر با ترشرویی روبرو می شد، و هرچه آنان- از روی نیرنگ- خوشرویی نشان می دادند حضرت تغییری در رفتار خود نمی داد. ابوبكر برای اینكه به این مشكل خاتمه دهد روزی غفلتاً و بدون اطلاع نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و از آنحضرت خواست تا در خلوت با هم گفتگو كنند. در آن مجلس مطالبی بین امیرالمؤمنین علیه السلام و ابوبكر رد و بدل شد و حضرت اتمام حجتهای بسیاری بر او نمود و از جمله فرمود: تو را به خدا قسم می دهم، آیا من صاحب اختیار تو و هر مسلمانی طبق حدیث پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در روز غدیر هستم یا تو؟ ابوبكر گفت: البته كه تو هستی!! حضرت مطالب بسیار دیگری نیز در مورد امامت فرمود و در همه ی آنها او را قسم داد و او همه را تصدیق كرد. سپس ابوبكر گفت: پس با این مقامات و درجات چه كسی مستحق قیام به امور امت محمد است؟ حضرت فرمود: تو كه از آنچه اهل دین خدا به آن نیاز دارند دست خالی هستی، چه شده كه به دین خدا دست دراز كرده و مغرور شده ای؟!
.